Konu başlıkları 1 Sermaye Kontrolleri 1.1 Parasal Kriz Teorileri1.2 Uluslararası Sermaye Kontrolleri1.3 Ulusal Sermaye Kontrolleri 1.3.1 Tanım1.3.2 Ulusal Sermaye Kontrollerinin Tarihsel Gelişimi1.3.3 Ulusal Sermaye Kontrollerinin Teorik Nedenleri 1.3.3.1 İkinci en iyi teorisi1.3.3.2 Ekonomik bağımsızlık1.3.3.3 Finansal istikrarı sağlama1.3.3.4 Bebek endüstriler tezi1.3.3.5 Ülke içerisindeki sermayenin vergilendirilmesi1.3.4 Ulusal Sermaye Kontrollerinin Türleri 1.3.4.1 Doğrudan Kontroller1.3.4.2 Dolaylı Kontroller 1.3.4.2.1 Çoklu […]
Devletin ekonomik durgunluğu ve işsizliği önlemek üzere bütçe açığını bir ekonomi politikası aracı olarak benimsemesidir. Açık veren ya da ekonomik politika çerçevesinde açık verdirilen bütçede kamu harcamaları ile normal devlet gelirleri (vergi, resim, harç, vb. ) arasındaki fark borçlanma ile karşılanır. Dolayısıyla munzam harcama karşılığı borçlanma olmaktadır. Borçlanma yolu ile devlet harcamalarının ekonomik etkileri, borcun […]
Devalüasyon, sabit kur sistemlerinde ödemeler bilançosu açık veren ülkenin hükümetçe alınan bir kararla, ulusal paranın dış satın alma gücünün düşürülmesidir. Bu yolla ithal malları pahalılaşırken yerli malların fiyatı da aşağı çekilmiş olur. İhracatta artış sağlanmasına karşın aynı yabancı para karşılığında daha çok ürünün değiştirilmesi ulusal ekonomi için sömürülmesi anlamındadır. Bir ülkenin milli para biriminin yabancı […]
Geniş anlamda Yap-İşlet-Devret modeli, bir kamu alt yapı yatırım veya hizmetinin finansmanı özel bir şirket tarafından karşılanarak gerçekleştirilmesi ve kamu tarafından belirlenen bir süre için işletilmesi ve yine bu süre içinde ürettiği mal veya hizmeti, tarafların karşılıklı saptadıkları bir tarife uyarınca kamu kuruluşlarına satması ve sürenin sonunda işletmekte olduğu tesisleri bakımı yapılmış, eksiksiz ve işler […]
Konu başlıkları 1 Sermaye Kontrolleri 1.1 Parasal Kriz Teorileri1.2 Uluslararası Sermaye Kontrolleri1.3 Ulusal Sermaye Kontrolleri 1.3.1 Tanım1.3.2 Ulusal Sermaye Kontrollerinin Tarihsel Gelişimi1.3.3 Ulusal Sermaye Kontrollerinin Teorik Nedenleri 1.3.3.1 İkinci en iyi teorisi1.3.3.2 Ekonomik bağımsızlık1.3.3.3 Finansal istikrarı sağlama1.3.3.4 Bebek endüstriler tezi1.3.3.5 Ülke içerisindeki sermayenin vergilendirilmesi1.3.4 Ulusal Sermaye Kontrollerinin Türleri 1.3.4.1 Doğrudan Kontroller1.3.4.2 Dolaylı Kontroller 1.3.4.2.1 Çoklu […]
Taban fiyat bir ürünün, özellikle de tarımsal bir ürünün belirli bir fiyatın altında satılamayacağını gösteren ifadedir. Tarımsal üreticinin, iç ve dış piyasa koşulları sonucu ürün fiyatının belirli bir düzeyin altına düşmesini önlemeyi amaçlayan, ülkenin kamu otoritesince alınan bir karardır. Hem ülke ekonomisini, hem de o ürünün üreticisi kesimleri, tarımsal ürünlerdeki piyasa koşullarının doğası gereği aşırı […]
Devalüasyon, sabit kur sistemlerinde ödemeler bilançosu açık veren ülkenin hükümetçe alınan bir kararla, ulusal paranın dış satın alma gücünün düşürülmesidir. Bu yolla ithal malları pahalılaşırken yerli malların fiyatı da aşağı çekilmiş olur. İhracatta artış sağlanmasına karşın aynı yabancı para karşılığında daha çok ürünün değiştirilmesi ulusal ekonomi için sömürülmesi anlamındadır. Bir ülkenin milli para biriminin yabancı […]
Makale Sayfaları ANKARA ANLAŞMASI Sayfa 2 Sayfa 3 Sayfa 4 Sayfa 5 Sayfa 6 Sayfa 7 Sayfa 8 Sayfa 9 Sayfa 1 / 9 Türkiye ile Avrupa Ekonomik Topluluğu Arasında Bir Ortaklık Yaratan Anlaşma Türkiye’yi AET’na ‘Ortak Üye’ yapan, taraflar arasında bir gümrük birliğine dayanan ve tam üyelik öngören Ortaklık Anlaşması, 12 Eylül 1963 tarihinde […]
Avrupa Birliği’nde Ticaret Politikası Araçları Ticaret politikası araçları; Ticari Koruma Araçları (TDI) ve Ticari Engellerin Düzenlenmesi (TBR)’ni kapsar. • Ticari Koruma Araçları (TDI): Bu araçlar, yabancı rekabetten hoşnut olmayan ülkeler tarafından ithal mallara, WTO prensiplerince uygulanabilir. • Anti Dumping: Anti dumping, dumping çalışmalarını engellemek için kullanılır. Dumping Avrupa Birliği üyesi olmayan bir ülkenin mallarını birliğin […]
Para politikası, bir ülke ekonomisindeki makro dengelerin, toplam para ve kredi hacmini (dolaylı olarak da para ve kredi talebini) değiştirecek önlemlerle sağlanması politikasıdır. Bu politika çerçevesinde uygulanan para politikası araçlarıyla, nihai hedeflere ulaşmak amaçlanır. Para politikalarının uygulayıcısı, her ülkenin para otoritesi olarak ulusal Merkez Bankasıdır. Merkez bankalarının uygulayabileceği para araçları, açık piyasa işlemleri, reeskont işlemleri […]